برای کامپیوترهای شخصی دو نوع کارت گرافیک، اشتراکی (Shared Graphics) و اختصاصی (Dedicated Graphics) وجود دارد. گرافیک اختصاصی از قدرت سخت افزاری خود استفاده می کند و همواره به عنوان یک انتخاب جدی قلمداد شده است اما نوع اشتراکی آن از قدرت منابع دیگر کامپیوتر بهره می برد و غالبا به عنوان راه حلی سازش کارانه دیده می شود. ولی آیا هنوز این موضوع واقعیت دارد؟ و یا اینکه پیشرفت در گرافیک اشتراکی، آن را به یک گزینه موفق برای همگان تبدیل کرده است. با آی تی ویکی همراه باشید تا به این موضوع نگاهی بیندازیم:
گرافیک اشتراکی در برابر اختصاصی
همانطور که از نامش پیداست، کارت گرافیکی اختصاصی که اغلب گرافیک مجزا نیز خوانده می شود؛ قطعه ای سخت افزاری است که به طور انحصاری به مدیریت عملکرد گرافیک در کامپیوتر می پردازد. این نوع گرافیک شامل واحد پردازش گرافیک «GPU» می شود که بسیار شبیه به واحد پردازشگر اصلی «CPU» عمل می کند، و همچنین دارای حافظه «RAM» اختصاصی مختص به خود است.
در سیستم یک گرافیک اشتراکی، این اجزا در چیپست های یکسان مانند CPU ساخته می شود و حافظه ای که به این گرافیک اختصاص می یابد با حافظه اصلی سیستم به اشتراک گذاشته می شود این بدان معناست که اگر کامپیوتر شما دارای یک رم ۴GB و ۱GB حافظه گرافیکی اشتراکی باشد، تنها ۳GB از حافظه اصلی برای کارهای عمومی کامپیوتر در دسترس خواهد بود.
عموما کارت گرافیک اختصاصی از نوع اشتراکی آن قوی تر است و ابعاد بزرگتری دارد. همچنین انرژی بیشتری مصرف و گرمای زیادتری نیز تولید می کند. در برخی کامپیوترها هر دو نوع گرافیک اختصاصی و اشتراکی را اراِئه می شود که این امر امکان انتخاب بین بهترین عملکرد گرافیکی و عمر طولانی تر باطری را فراهم می کند. در این سیستم ها، هم خود شما می توانید بین این دو انتخاب کنید و هم کامپیوتر می تواند تشخیص دهد بهترین انتخاب ممکن کدام است.
ظهور گرافیک اشتراکی
در سال های اخیر تصویر ذهنی در رابطه با گرافیک های اشتراکی، به اندازه قابل توجهی تغییر کرده است. همواره این گونه تصور میشد که گرافیک اشتراکی گزینه نازل و ارزانی است که چیزی بهتر از یک عملکرد ابتدایی ارائه نمی کند. برای سازندگان کامپیوتر های از پیش ساخته این امکان را فراهم کرد که یکی از گران قیمت ترین اجزا را کنار بگذارند و بتوانند هزینه های خود را کاهش دهند. آن ها همچنین توقعات کم را برآورده می کردند برای نمایش یک صفحه وب ساده مناسب بودند اما هیچ کاربرد گیمینگی نداشتند و حتی نمایش یک ویدئو HD برای آنها می توانست دردسر ساز باشد.
امروزه کامپیوترها و لپتاپ ها کوچکتر از هر زمانی هستند و گرافیک اشتراکی در کمک به سیستم ها برای کوچکتر شدن آنها یک ویژگی مطلوب محسوب می شود.
مک بوک ۱۲ اینچی اپل از پردازنده Core M اینتل استفاده می کند و در کنار آن از یک گرافیک HD 5300 اینتل هم بهره می برد؛ این مک بوک تنها ۱۳.۱ میلی متر ضخامت دارد و بدون هیچ فن خنک کننده ای با مصرف انرژی کم کار می کند در عوض باطری آن یک روز کاری دوام می آورد. این درحالیست که اگر در این مک بوک یک چیپست گرافیک اختصاصی مورد استفاده قرار می گرفت؛ هیچ کدام از اینها امکان پذیر نبود. اما با توجه به اینکه قیمت آن از ۱۲۹۹ دلار شروع می شود دیگر نمی توان آن را یک سیستم برای توان های مالی کم به حساب آورد. در واقع تقریبا وسیعی از مک بوک های اپل همانند نیمی از دستگاه های دسکتاپ آی مک گرافیک اختصاصی دارند به این لیست می توان Surface Pro 3 مایکروسافت و تمام اولترابوک های رده بالا ویندوزی را اضافه کرد. گرافیک های اشتراکی دیگر گزینه ارزان و سطح پایینی نیستند
بهبود عملکرد
تست بنچمارک های سایت VideoCardBenchmark.Net هم نشان می دهد که کارت های گرافیک HD 5200 و ۶۰۰۰ از سری پردازنده های نسل چهارم اینتل به طور کامل با کارت های گرافیک اختصاصی میان رده که قیمتی حدود ۱۰۰ دلار دارند، قابلیت رقابت دارند.
داده های خود شرکت اینتل نیز افزایش عملکرد گرافیکی ۳۵ درصدی نسبت به نسل قبل و ۷۵ درصدی نسبت به سیستم های موجود در سال ۲۰۰۶ را نشان می دهد.
کارت گرافیک رده بالا مناسب حدود چهار الی پنج برابر این نمونه ها قیمت دارند، مانند کارت گرافیک GTX TITAN X انویدیا که قیمتی بالغ بر۱۰۰۰ دلار دارد.زبه طور خلاصه می توان گفت که پردازنده های پیشرفته که گرافیک اشتراکی هم ارائه می دهند هم اکنون قادر به انجام کاری فراتر از نمایش تصویر ساده روی صفحه نمایش هستند که باید مزیت استفاده کم تر از انرژی را هم به آن اضافه کرد.
گرافیک اشتراکی برای گیمینگ
خب شما هنوز هم یک کارت گرافیکی اختصاصی برای بازی های سه بعدی می خواهید اما شمار فزاینده ای از گیمرها، کارت های گرافیکی اشتراکی را به اندازه کافی خوب می دانند.
استیم، پلتفرم پیشرو برای بازی های آنلاین، گزارش ها و ارزیابی هایی به صورت ماهانه منتشر می کند که سخت افزار ها و نرم افزار هایی که ۱۲۵ میلیون کاربر آن استفاده میکنند، نمایش می دهد.
ارزیابی ماه مارس ۲۰۱۵ نشان می دهد که محبوب ترین کارت گرافیک نوع اشتراکی، گرافیک اشتراکی ۴۰۰۰ HD اینتل است درحالیکه گرافیک اشتراکی اینتل در مجموع توسط ۲۰ درصد کابران استیم استفاده می شوند. این شرایط حتی می تواند بهتر نیز شود، با توجه به همکاری اینتل با Raptr، ابزاری که بازی ها را برای هر کارت گرافیکی بهینه می کند. قادر است بین جزئیات و نرخ فریم «Frame Rate» تعادل برقرار کند تا عملکرد بهتری نسبت به تنظیمات استاندارد ارائه داده شود.
کارت های اختصاصی NVIDIA و ATI هم چنان در صدر استیم هستند که به ترتیب ۵۱ و ۲۸ درصد کاربران از آن ها استفاده می کنند.کارت GTX 760 انویدیا با قیمتی حدود ۴۰۰ دلار در صدر کارت های اختصاصی قرار دارد.
کدام را باید انتخاب کنیم؟
برخی از باور های قدیمی در مورد مزیت کارت های گرافیکی اشتراکی و اختصاصی هنوز هم درست هستند و بعضی دیگر نادرست.
این امر کاملا صحیح است که شما برای کاربری سنگین گرافیکی مانند اجرای بازی های سه بعدی در بالاترین رزولیشن و نرخ فریم و ویرایش ویدئوها و طراحی های گرافیکی، به یک کارت گرافیکی اختصاصی نیاز پیدا می کنید ولی این نیاز در دیگر مصارف گرافیکی مانند ویرایش عکس کم رنگ تر می شود. برای مثال Lightroom 5 از شتاب گرافیکی پشتیبانی نمی کند.
همچنین این موضوع صحت دارد که کارت های اختصاصی در مواردی نظیر بازی های پیچیده دو بعدی، عمکرد بهتری از خود نشان می دهند. اما دیگر این گونه نیست که گرافیک های اشتراکی پایین ترین سطح عملکرد را ارائه دهند. و در حال حاضر برای مصارف روزانه مانند وب گردی و کار با آفیس و تماشای ویدئو و حتی برخی بازی های سه بعدی با رزولیشن پایین تر، آن ها چیزی فراتر از به اندازه کافی خوب هستند. به ویژه برای لپ تاپ ها، اندازه کوچکتر و مصرف انرژی کمترمزیت کارت های گرافیک اشتراکی محسوب می شوند که از مزیت نوع اختصاصی آن ها به مراتب مهم تر هستند.
آیا کامپیوتر شما گرافیک اشتراکی یا اختصاصی دارد؟ آیا می توانید با گرافیک اشتراکی بازی کنید؟ اگر این گونه است، چه بازی هایی؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید: